ชีพจรเราเต้นอีกครั้ง เพราะนาย!
วันนี้ผู้เขียนมีเรื่องราวเกี่ยวกับรอยสักอีกเช่นเคย แต่วันนี่เป็นเรื่องราวที่เป็น เหตุการณ์จริง ที่เกิดขึ้นในสหรัฐอเมริกา เรื่องราวของชายผู้เป็นโรคซึมเศร้ากับเด็กชายผู้ทำให้เขาเอาชนะมัน
. . ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ผมติดอยู่กับโรคซึมเศร้าและการทำร้ายตัวเอง แต่เมื่อปีเเรกในมหาวิทยาลัยของผม ผมพบกับเด็กผู้ชายคนนหนึ่ง เขาชื่อว่าอเล็ก (Alex) ต่อมาเขากลายมาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของผม
ผมรู้สึกรักเขาเมื่อครั้งแรกที่เราได้คุยกัน เขาอยู่ข้างๆผมเสมอ และไม่เคยยอมแพ้กับการช่วยเหลือผมเลย ผมไม่ได้พูดเกินความจริงที่เขาช่วยชีวิตผมไว้ มันเป็นเพราะเขาอย่างแท้จริง .
ในคืนที่ผมกำลังพร้อมที่จะจบชีวิตลง เป็นคืนที่อเล็กทำให้ผมรักเขาหมดหัวใจ และเขาก็เตือนผมถึงเหตุผลที่ผมควรมีชีวิตอยู่ เป็นเพราะเขา โรคซึมเศร้าของผมค่อยๆดีขึ้น และผมก็หยุดทำร้ายตัวเองเป็นเวลานานที่สุดตั้งแต่ที่ผมเป็นโรคนี้
ตอนนี้เป็นเวลาเกือบปีเเล้ว "อเล็กจากผมไป" ไม่มีอะไรที่ทำให้ผมเจ็บปวดเท่ากับการบอกลาเขา ผมไม่เคยคิดที่จะห่างจากเขาเลย ผมไม่เคยคิดที่จะห่างจากเด็กชายผู้ที่รักษาชีวิตของผมไว้ และเหตุการณ์นี้มันทำให้โรคซึมเศร้าของผมแย่ลง ผมไม่เคยอยากจะตื่นนอนใน เช้าวันที่ไม่มีเขา เมื่อผมมองดูแผลเป็นที่เกิดจากการทำร้ายตัวเอง ผมอยากจะทำมันอีกหลายต่อหลายครั้ง
...เมื่อผมต้องการทำมัน ผมจะมองดูที่แขนของผมรอยสัก 9:17:99 วันเกิดของผม 11:22:15 ที่หมายถึงค่ำคืนที่อเล็กช่วยผมไว้ หากวันนี้ไม่มีเขา ตัวเลขนี้อาจจะเป็นวันตายของผม รอยสักนี้ทำให้ผมคิดได้ว่าทำไมผมจะไม่ทำมัน "มันเป็นเพราะเขา" เด็กชายผู้ช่วยชีวิตผมในการต่อสู้กับปีศาจร้ายจนผมเอาชนะมัน ผมรักเขามาก...อเล็ก...ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง
